Στις 4/12/10 συλλαμβάνεται η αναρχική Στέλλα Αντωνίου. Μαζί της συλλαμβάνεται και ο σύντροφός της Κώστας Σακκάς. Κατηγορείται για συμμετοχή σε «άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση» και είναι προφυλακισμένη στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού. Στην πραγματικότητα μοναδικό επιβαρυντικό στοιχείο ήταν μια πλαστή ταυτότητα την οποία είχε στην κατοχή της. Κατηγορήθηκε επίσης ότι δυο μέρες πριν τη σύλληψή της μπήκε στο Α.Τ. Καλλιθέας και επόπτευε την αποθήκη με τα όπλα και όταν η ίδια ζήτησε από τη μάρτυρα-μπάτσο που κατέδωσε το γεγονός να την αναγνωρίσει οι διωκτικές αρχές αρνήθηκαν να προχωρήσουν αυτή τη διαδικασία. Επίσης ζήτησε να αποδειχτεί μέσω της κάμερας που βρίσκεται έξω από το Α.Τ. αλλά έλαβε σαν απάντηση ότι η κάμερα είναι μόνο παρακολούθησης και όχι καταγραφής.

Είναι ξεκάθαρο ότι οι λόγοι που έριξαν τη Στέλλα στα κάτεργα του εγκλεισμού είναι πολιτικοί. Το καθεστώς προκειμένου να θωρακιστεί και να προφυλαχτεί η ακεραιότητά του εκδικείται κάθε άτομο με επαναστατική δραστηριότητα. Η αντικαθεστωτική δράση της συντρόφισσάς μας Στέλλας Αντωνίου καθώς και των υπολοίπων συντρόφων και συντροφισσών που διώκονται για παρόμοιες υποθέσεις πλήττει το γόητρο του πλέγματος ασφαλείας. Ειδικά, η περίπτωση του εγκλεισμού αποτελεί την ύψιστη εκδικητική στάση της εξουσίας απέναντι σε όποιον δραπετεύει απ’ τη μάζα των εθελόδουλων και των υποταγμένων και στρέφεται στη μεριά της μάχης, στη μεριά του διαρκούς αγώνα. Γι’ αυτό όταν επιλέγεις να πολεμάς και όχι να συμβιβάζεσαι ή να υποδουλώνεσαι οι μηχανισμοί του κράτους σε διαχειρίζονται όπως επιτάσσουν οι νόμοι της δημοκρατίας προκειμένου να απαλλαχτούν απ’ τις όποιες ριζοσπαστικές τάσεις σ’ αυτήν την κοινωνία του φόβου και της υποτέλειας. Με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεται η κανονικότητα και η ηρεμία της εξουσίας. Στην περίπτωση της Στέλλας φτιάχτηκε ένα κατηγορητήριο από καθεστωτικές σκευωρίες καθώς η συμμετοχή της στον αναρχικό χώρο δημιούργησε ρήγματα.

Δεν θα μιλήσουμε για σαθρό ή πραγματικό κατηγορητήριο. Ούτως ή άλλως δεν αποδεχόμαστε το Ποινικό Δίκαιο για να το επικαλεστούμε κιόλας. Ωστόσο δεν μπορούμε να μην κάνουμε λόγο για το πόσο πολιτικά κίνητρα έχει η δίωξη της Στέλλας όπως και πολλών ακόμα ατόμων με αντικαθεστωτικές ενέργειες. Τα θεσμικά όργανα με πρώτα και κύρια τους μπάτσους και τους δικαστές (αφού αυτοί είναι οι πρώτοι διαχειριστές των νόμων) προκειμένου να διώξουν και να φυλακίσουν αγωνιστές και αγωνίστριες υπό το πρόσχημα της υγιούς ύπαρξης της δημοκρατίας δημιουργούν τους νόμους. Και ακριβώς επειδή «δημοκρατία έχουμε, οι νόμοι υπάρχουν για το καλό του λαού», η καθεστηκυία τάξη πραγμάτων πατάει πάνω σε αυτήν την κοινωνική αποδοχή ώστε να μην υπάρχει γενικευμένος ξεσηκωμός κατά τη δίωξη κάποιου συντρόφου. Οι νόμοι άρα είναι το όπλο που καταδιώκει τις εξεγερμένες ατομικότητες και ομάδες και αναπλάθονται με τέτοιο τρόπο που να διαγράφουν όλο και περισσότερους μαχητές και μαχήτριες που παίρνουν θέση στο στρατόπεδο της διαρκούς επαναστατικής προώθησης.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά με την τροποποίηση του νέου αντιτρομοκρατικού νόμου παρατηρούνται πτυχές που αποβλέπουν στην πλήρη εκδικητικότητα απ’ τη μεριά του εχθρού μας. Πιο τρανταχτό είναι το γεγονός ότι προβλέπεται δήμευση των περιουσιών των δικασμένων ή υπόπτων για τρομοκρατία και των συγγενών τους.

Η Στέλλα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας ωστόσο οι αιτήσεις της για αποφυλάκιση είναι άκαρπες παρόλο που οι γιατροί της είναι κάθετοι ότι οι συνθήκες της φυλακής την επιβαρύνουν. Τα διωκτικά σώματα απαντούν πως υπάρχει νοσοκομείο δίπλα στις φυλακές Κορυδαλλού γι’ αυτό δεν χρειάζεται να αποφυλακιστεί αφού η κοντινή αυτή απόσταση μπορεί να καλύψει την περίθαλψή της. Αυτό που δε λένε είναι ότι οι συνθήκες της φυλακής είναι άθλιες και ότι χρειάζονται 7-10 ώρες για να μεταφερθεί στο νοσοκομείο για να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα προστασίας. Όλα αυτά αποβλέπουν στην ψυχική και σωματική εξόντωση της συντρόφισσας.

Αλλά η Στέλλα δε μασάει. Διατηρεί και εντός των τειχών με αξιοπρέπεια τον αγώνα ενάντια στην εποχή μας. Δηλώνει δυναμικά ότι ο αγώνας στη φυλακή δεν τερματίζεται απλώς περιορίζονται τα μέσα. Αυτή της η αξιοπρεπής στάση καθώς και η συνολική της δράση ως αναρχική μας δημιουργεί αισθήματα συντροφικότητας και αλληλεγγύης. Στέλλα γερά ως τη λευτεριά.